IAME Euro Series: The breeding ground of Champions of the Future!
Wat doe je als alle wedstrijden in de Rotax afgelast worden, maar je wel wilt racen ?! Juist, dan ga je zoeken naar oplossingen in een andere klasse! De oplossing vonden we in de IAME Mini. Ik zou de GK4 wedstrijd op Mariëmbourg meerijden, echter was er geen mogelijkheid tot trainen omdat de IAME Euro Serie het weekend ervoor was op dezelfde baan. Mijn monteur, zegt altijd waar problemen zijn zijn ook oplossingen. Op dinsdagavond werd besloten wij gaan de IAME Euro Serie rijden op Mariëmbourg. Op woensdag werd in alle vroegte een Falcon Kart opgebouwd door Nick de Bruijn van PDB Racing, omdat mijn eigen team geen IAME wedstrijden rijdt. Op donderdag vertrokken wij in alle vroegte naar het koude Mariëmbourg, om enkele trainingssessie’s te hebben voordat ik mij moest kwalificeren op vrijdag.
Ik ging met het idee van top 10 halen zou mooi zijn. Al snel bleek dat ik mijn doel moest bijstellen naar top 20. Ik vond het erg lastig mij aan te passen aan een ander chassis, maar vooral ook het rijden met deze motor was erg moeilijk. Ik kreeg het niet goed onder de knie, ondanks alle adviezen. Dit ging gepaard met enige frustratie en tranen. Ondanks dat moest ik mij op vrijdag kwalificeren, 32e. Kijkende naar mijn tijd, was ik nog niet eerder zo snel geweest dit weekend, maar het was uiteraard niet snel genoeg.
Tijdens de heats werd er anders gereden dan ik gewend was, tussen al deze ervaren en goede coureurs, zag ik dat ik nog erg veel te leren heb. Maar daar kwamen we ook voor! Tijdens de heats was ik enkele keren te gretig, wat resulteerde in fouten en crashes. Hierdoor raakte ik alleen maar gefrustreerder en ging het als maar slechter. Tot overmaat van ramp werd ik van de baan gereden einde rechte eind en achterwaarts de bandenstapel in. Dit is het snelste stuk van de baan. Omdat ik hard achterwaarts de bandenstapel invloog had ik pijn aan mijn nek. Door deze pijn werd de race vroegtijdig afgevlagd en kwam de ambulance de baan op. Uiteindelijk moesten de ambulancebroeders mij uit de kart tillen en moest ik mee naar het ziekenhuis. Na enkele onderzoeken te hebben ondergaan mocht ik het ziekenhuis weer verlaten met papa. In de tussentijd had Sophie de kart alweer klaar gemaakt voor de races op zondag en het thuisfront ingelicht, want een pijntje of niet het racen zal altijd doorgaan!
Zondag begon met een warmup waarbij ik toch nog wel een beetje bang was. Maar tijd om bang te zijn was er niet, want ik moest de second chance heat rijden. Dit is een race waarbij de eerste zes doorgaan naar de finale en de rest afvalt. Ik mocht op P3 starten, dus mijn plek behouden was voldoende voor de finale. Helaas was ik te gretig en kwam de frustratie weer naar boven en kon ik mijzelf niet rustig krijgen gedurende race. Dit resulteerde dat ik laatste werd in de second chance en dus naar huis kon. Dit was mentaal een zware klap, omdat dit mij nog niet eerder was overkomen. Achteraf heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik ontzettend gegroeid, zowel in het racen als mentaal.
Dit weekend wil ik snel vergeten, maar alles wat ik geleerd heb neem ik mee in de toekomst.
Dit eerste weekend in 2021 is mogelijk gemaakt door PDB Racing, mijn monteur en onsite support van papa. Maar ook de trouwe steun van mijn mama Kim, broer Thijmen en zusje Elsa vanuit thuis achter de livestream !
