Het lange wachten wordt beloond, de Rotax Max Challenge International Trophy op Le Mans. Ik heb mijn ticket gewonnen tijdens de Rotax Max Euro Trophy op Adria. Dus het was lang wachten veel aftellen, maar daar gingen we dan op zondag rustig die kant op met papa en de bus. Een kleine stop in Parijs en wat was dit gezellig, beetje poolen, papa voor de gek houden en lekker eten! Op maandag door naar het circuit, COVID-19 registratie, banden ophalen en het circuit verkennen. Ik ben hier namelijk nog nooit geweest, enige verkenning was geen overbodige luxe!
Dinsdag was de dag dat we mochten beginnen met trainen, dit viel vies tegen.. Waar ik had verwacht wel in de top 5 te kunnen rijden reed ik 23e. Niet goed dus. Na veel proberen werden we sneller, maar uiteraard werd de rest ook sneller. We hebben veel geprobeerd qua afstelling en ik qua lijnen. Ondanks dat de snelheid nog niet goed was, was het wel een leerzame dag!
Woensdag, nog meer trainingen! Steeds meer en meer snelheid. De afstelling hadden we gevonden, de juiste tandwielverhouding nog niet en geen enkel rondje was echt perfect van mij. Na veel verschillende tandwielen te hebben geprobeerd en veel data te hebben bekeken wisten we wat we ongeveer moesten doen. Dit werd ook wel tijd, want op donderdag hadden we een warm up van 5 minuten en daarna al direct de kwalificatie..
Donderdag breekt aan en off we go, nog een klein probeersel in de warm up en wij zijn klaar voor de kwalificatie, P8. Niet waar we op hoopten, maar kijkende naar de resultaten van voorgaande dagen ook zeker niet slecht! Op naar de eerste heat. Na een inhaalrace P5, dit lijkt er meer op! Met een goed gevoel terug naar het hotel en klaar maken voor morgen!
Vrijdag heats day! Zo goed mogelijk plaatsen en dan zaterdag knallen was de opdracht. Dus koppie erbij houden en doen wat ik moet doen. De tweede heat uiteraard weer starten vanaf P8, de snelheid was goed en ik wist lekker naar voren te rijden! P5, super! Tijd voor heat 3, na enige tijd op kop te hebben gelegen zakte de snelheid in, lag het aan de afstelling, lag het aan mij of juist de bandenspanning? Blijkt, een lekke voorband… DOOR RIJDEN! Uiteindelijk gevochten voor wat ik waard ben, P5.
De start positie voor de pre finale was bepaald, P4. Een prima plek om vanaf te mogen vertrekken. Bij de start goed weg en gas erop, enkele ronden aan de leiding gelegen en weer zakte ik terug halverwege de wedstrijd. Hoe kon dit nou toch? Op de data was niks geks te zien, alleen dat de lijnen iets slordiger werden, maar zoveel kan toch niet? Dit eindigde op P4. Dus de finale starten vanaf P4.
Bloedzenuwachtig, loop ik samen met mijn monteur de baan op, want we moesten opstellen op de baan. Waar we normaal nog wel wat grappen maken, voor de start kon ik nu nergens om lachen, omdat ik heel er zenuwachtig was. Met de laatste woorden van Sophie: het maakt niet uit hoeveelste je word ik ben sowieso trots op je! Zo begon ik mijn race. Deze ging goed, maar niet zo goed als de pre finale. De aansluiting was er, maar echt meedoen lukte niet. De kopgroep reed vervolgens stukje bij beetje weg en ik reed in niemandsland op P5. Uiteindelijk ben ik ook als 5e gefinisht. Balen!
Achteraf kon ik wel inzien dat het eigenlijk best knap was, wat ik had gepresenteerd en ben ik erg blij met mijn resultaat. Veel mogen leren en dankbaar voor de hulp die wij van anderen hebben mogen ontvangen, in het bijzonder de Fam. Maximov & Thys Racing voor het uitlenen van de velgen!!
